[ Dzień w dzień szukając szans przechodzimy obok ]

Dzień w dzień szukając szans przechodzimy obok

możliwości piękna Tak i ja dziś byłem

niemożliwie blisko wcieleń dwóch jesieni

Jedna malejąca już pełna symetrii pani

która zieleń łączyła z płomieniem wokół twarzy

czernią i mokrym brązem – lecz za szybko odeszła

A druga coraz wyższa otulona w szyk wiatru

peleryną barwy gleb fryzurą jednak krótką

pozostawiała złoto na coraz dalszej czerni

Obie były razem nie w wyniku następstw

trwały w zasiedzeniu pewnie obmyślając

odwroty tragiczne jak rytm zmian pór roku

Później już przy kawie w plastikowym kubku

(jednorazowym jak każdy ludzki spektakl)

później w autobusie dobywałem chwile

tej realnej mrzonki

Pewny jestem odtąd w snach reminiscencji


/ tedeeq