[ Pudełko malin, laptop i niedogrzany poranek ]
Pudełko malin, laptop i niedogrzany poranek
smakują jak niespodziewany telefon
od zadowolonej matki
jest cicho, choć sznury samochodów
jak dzikie kaczki kluczą nad Wisłą
Kot zastygł wsłuchany w plamę słońca
Jakiś ptak - spóźniony kochanek -
śpiewa
Koniec lata kołysze liśćmi mojej głowy
/ tedeeq
Napisać wiersz to znaczy wybrać odpowiednie słowa i ustawić je w odpowiedniej kolejności, tak by dała się z nich odczytać wizja, za pomocą której poeta chce coś powiedzieć o sobie, o swoim świecie .... o świecie w ogóle
OdpowiedzUsuńczasem taką wizję uda się stworzyć w kilku słowach, wywołujących najprostsze, znane obrazy...
...TAK JEST W TYM WIERSZU
elementy poetyckiego mini-uniwersum jednej krótkiej chwili spokoju i równowagi to : maliny, laptop, poranek, telefon od matki... to stwarza świat realny, bliski, wywołuje emocje, doznania zmysłowe (smak owoców, lekki poranny chłód, śpiew ptaka)... i co ? i to wszystko ? Tak, to cały świat... ten doświadczany w jednej konkretnej chwili - ulotny, zmienny, ale to w nim, w nich - tych znikających światach żyjemy, czasem ich nie zauważając, nie doceniając, pomijając w pędzie ... poezja potrafi je utrwalić, zatrzymać, wypowiedzieć zaklęcie : stop-klatka ... TAK DZIEJE SIĘ W TYM WIERSZU ...
...jego ostatni wers - "Koniec lata kołysze liśćmi mojej głowy" jest wyznaniem, które odczytuję Iwaszkiewiczowskim cytatem-zaleceniem : "Jak kroplę czuć na wardze smak każdej chwili..." ... a może cały malinowy wiersz tak należy czytać ...
Czy można inaczej w ogóle brać poezję? Czy ona ma wtedy jakikolwiek smak?
OdpowiedzUsuńW tej chwili, gdy znajduję się kolejny, teraz już wirtualny, raz w tamtym nastroju, w tamtym tonie i zapachu - nie wiem. Tracę zwykłą chęć dopowiadania, opowiadania, przepowiadania i odpowiadania. To już nie ważne. Na teraz tamte i teraz obecne. I zaciera się granica między tu i tam. Kto wie, co będzie potem? Kto w ogóle o tym pomyśli...
Obrazy. Wiszą na ścianach domów i ścianach percepcji. W naszych bezpiecznych enklawach zawieszamy ku uciesze zastępniki rzeczywistości. Wspomnienia po niej lub o niej marzenia.
Nie czytaj tego wiersza. Wskocz w niego i usiądź gdzieś pośród. Odpoczniesz.