niedziela, 17 lutego 2013
[ Zapomniany od wszystkich ]
Zapomniany od wszystkich
spokój dnia codziennego
zamyślał ciągle myśli
człowieka zwyczajnego.
Nie pomógł wiatr historii,
ni gorycz gorzkich przeżyć.
Gdzie kres fantasmagorii?
Jak piołun ten uśmierzyć?
Aż poczuł wreszcie człowiek,
że błądził do tej pory.
Najwyższy czas na spowiedź!
Wykrzyczał więc ulicom:
Najgorsze takie zmory,
co na nic już nie liczą!
/ tedeeq
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Z drugiego na trzeci
Pośrodku nocy w połowie snu niewielkim kosztem - leciutki ruch - otwierasz oczy w półcieniu miast. Podnosisz głowę nad śpiący stan. ......
-
Zrozum, ile razy pobiło Cię serce ile rąk Cię zwichnęło, ile stawów wysuszyło ile bioder Cię złamało i przełyków zakrztusiło ... -
W głębi serca znasz prawdę o tym, skąd przychodzi prawie każdy z nas i gdzie wiodą dalej drogi. Piękny wokół świat, lecz to pięk...
-
wobec całej zaszłości słońca wobec schodów codzienności i wschodów niepewnego stąpania po księżycach sobie też się przechodzi jak dajmy na... -
posiłek pod nieobleczonym sufitem niebem przy wtórze zachodzących ptaków i ciemniejących czerwieni słońce dopisało mi dziś kilka nut do ... -
dałbym ci różę gdybyś była lotem na pomarańczowym niebie albo zielonym oknem jeziora kwiat snopem światła na wiejskiej drodze ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz