Przepiękno (piosenka)

gdy można być w przestrzeni jak wiatr
powietrza tlen nieść sobą i świst
i całe dnie nie robić wciąż nic
w przelotnym śnie otwartym na świat

lub można się rozjarzyć jak dzień
na sobie wznosić trud życia i moc
być wszędzie lecz nie zmarnieć na tło
kolorów chór obudzić jak śmiech

a czasem być strumieniem co nurt
przetacza swój przez łąki lub piach
i tworzyć dźwiek szumiących wciąż mantr
i zbiorem być żyjących w nim sutr

i spojrzeć tak spokojnie jak zmierzch
i palić się czerwono po noc
spokojem być odwiecznym tych stron
gdzie właśnie zmierzch lecz mimo to drżeć

tak wiele traw lecz jedną z nich być
gdy pieści wiatr dopieszcza nas dzień
wieść życie źdźbła nie wiedząc co sęk
kroplami dżdżu zachwycać się pić


całym sobą

z wielkim przekonaniem

świat mnie przywraca
do każdej niepodzielnej chwili

jakże mogłem
oślepnąć na przepiękno



/ tedeeq