a jeśli za blisko ognia stąpamy
i myśli nazbyt strwożone
Czy cienka nić ość rozumu wytrzyma
/ tedeeq
(6 października 2017 r. dodałem obrazek)
Czy cienka nić ość rozumu wytrzyma
/ tedeeq
(6 października 2017 r. dodałem obrazek)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Z drugiego na trzeci
Pośrodku nocy w połowie snu niewielkim kosztem - leciutki ruch - otwierasz oczy w półcieniu miast. Podnosisz głowę nad śpiący stan. ......
-
Zrozum, ile razy pobiło Cię serce ile rąk Cię zwichnęło, ile stawów wysuszyło ile bioder Cię złamało i przełyków zakrztusiło ... -
W głębi serca znasz prawdę o tym, skąd przychodzi prawie każdy z nas i gdzie wiodą dalej drogi. Piękny wokół świat, lecz to pięk...
-
wobec całej zaszłości słońca wobec schodów codzienności i wschodów niepewnego stąpania po księżycach sobie też się przechodzi jak dajmy na... -
posiłek pod nieobleczonym sufitem niebem przy wtórze zachodzących ptaków i ciemniejących czerwieni słońce dopisało mi dziś kilka nut do ... -
dałbym ci różę gdybyś była lotem na pomarańczowym niebie albo zielonym oknem jeziora kwiat snopem światła na wiejskiej drodze ...
balansowanie na skraju ognia jest ekscytujące...jeśli odrobina szczęścia wesprze logikę rozumu - wtedy można mieć nadzieję, że nić nie pęknie...
OdpowiedzUsuńjednak nieraz można opalić skrzydełka...podchodząc zbyt blisko...
kilka razy za blisko tańczyłem, kilka razy się udało
OdpowiedzUsuńZaczynam przeczuwać, że można przestać się bać. Że tam, nie ma nic do stracenia. Strach jest największą stratą.
OdpowiedzUsuńStrach również chroni. Bez niego zbyt łatwo krzywdzilibyśmy sami siebie i innych. Życie, przynajmniej w tej formie jaką przybraliśmy, potrzebuje strachu. Rzecz więc raczej w wolności od nawykowego reagowania strachem, niż pozbyciu się go na amen. I w tym też, aby mieć odwagi przynajmniej tyle w sobie, co tego strachu.
Usuń