Sonet przewrotny

Bezradnością tak niedowartościowani

pragniemy uciec w świat zakurzonych dali

by tam powitać ukrywane w swych miastach

Nie możemy wszakże zawsze bywać sami

Przywdziewając topór gestu kaptur maski

nabieramy znów odwagi by powracać

Dzień uśmiech dziewczyny niezapamiętanej

wsiąka w nasze zleniwiałe przebywanie

Coraz trudniej przychodzi trwać aż po wieczór

by swoje wygrywać nie zginając pleców

Lecz pomimo obojętności wieczorowej

ciągle od nowa na niekochanej drodze

nam wciąż się śni i nad marzeniami tańczy

księżycowa żółta cząstka pomarańczy


/ tedeeq