wśród najdalszej z bieli
gdzie dojdziesz
tylko oddechem
daj znać
o świcie
pójdę za tobą
/ tedeeq
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Z drugiego na trzeci
Pośrodku nocy w połowie snu niewielkim kosztem - leciutki ruch - otwierasz oczy w półcieniu miast. Podnosisz głowę nad śpiący stan. ......
-
Zrozum, ile razy pobiło Cię serce ile rąk Cię zwichnęło, ile stawów wysuszyło ile bioder Cię złamało i przełyków zakrztusiło ... -
W głębi serca znasz prawdę o tym, skąd przychodzi prawie każdy z nas i gdzie wiodą dalej drogi. Piękny wokół świat, lecz to pięk...
-
wobec całej zaszłości słońca wobec schodów codzienności i wschodów niepewnego stąpania po księżycach sobie też się przechodzi jak dajmy na... -
posiłek pod nieobleczonym sufitem niebem przy wtórze zachodzących ptaków i ciemniejących czerwieni słońce dopisało mi dziś kilka nut do ... -
dałbym ci różę gdybyś była lotem na pomarańczowym niebie albo zielonym oknem jeziora kwiat snopem światła na wiejskiej drodze ...
... wewnętrzny horyzont, poza którym kończy się biel... kończy się wszystko
OdpowiedzUsuń... czy jednak oddech przekracza go ?
Czy jest to przejście, czy kres ?
Czy dochodzi się tam w samotności, czy z kimś, kto idąc tam - przywołuje znakiem ?
... czy są w ogóle odpowiedzi na te pytania, czy też odpowiedzią jest wspólny oddech ?
teraz ten jest ulubiony, wiersz
OdpowiedzUsuństoję w dwóch miejscach, jednocześnie. jedno jest takie, że można dać znak. że jest jeszcze ktoś w bieli, kto może. że wyciągnięta dłoń przekracza tęsknotę, znosi ją.
drugie miejsce jest niepodzielone. nie ma już znaków. i może ono jest prawdziwe, ale jeszcze nie moje. bo tu wciąż jest smutek.
a świat nie stoi na tym smutku. to jest zasłona (ale jaka piękna)